بوستر پمپ آتش نشانی
بوستر پمپ آتش نشانی وظیفه آبرسانی با فشار بالا و در کوتاهترین زمان حین انجام اطفاء حریق را بر عهده دارد.
کاربرد بوسترپمپ های آتش نشانی فقط در ساختمان های بلند نیست بلکه در هرجایی که امکان بروز حریق و خسارات جانی و مالی هست دارد.
بوسترپمپ آتش نشانی به دستگاهی گفته می شود که از یک یا چند پمپ موازی روی یک شاسی تشکیل شده و میتواند پمپ جوکی را داشته یا نداشته باشد.
در یک بوسترپمپ آتشنشانی پمپ اصلی،پمپ رزرو،جوکی پمپ، تابلوبرق، شیر یکطرفه، شیر دروازه ای، شیر تخلیه، پرشر سوئیچ،کلکتور، فلومتر و… وجود دارند.
به دلیل کم کارکرد بودن بوسترپمپ آتش نشانی، خطر گیرپاژ پمپها وجود دارد لذا با استفاده از مدار فرمان امکان استارت دوره ای آنها فراهم میگردد.
جهت پیشگیری از این مسئله باره های زمانی 15 روزه و استارت 15 ثانیه ای برای بوستر پمپ های آتش نشانی تعریف می شود.
محل قرارگیری بوسترپمپ های آتش نشانی
-
پمپ ها باید در محیطی نصب شوند که از خطراتی مانند انفجار و سیل و آتش و… در امان باشند.
-
دمای حداقل محیط در پمپ های دیزلی باید 14 درجه سانتی گراد و در پمپ های غیر دیزلی 4 درجه سانتی گراد باشد.
-
محل نصب بوسترپمپ آتش نشانی باید خشک و عاری از شبنم باشد.
-
روشنایی مناسب محوطه لحاظ شود.
-
در پمپ های دیزلی جهت بازدهی بیشتر اکسیژن کافی برای سیستم و متصدیان لحاظ شود.
چیدمان پمپها در بوسترپمپ آتش نشانی
بنا بر استاندارد NFPA هر پمپ باید قادر به تامین تمام دبی باشدو تنها وقتی که دبی از 5000 GPM بیشتر باشد می توان سه پمپ اصلی را به کار برد.
مطابق با استاندارد اروپایی نباید بوسترپمپ آتشنشانی هرگز بیشتر از سه پمپ اصلی داشته باشد.
چیدمان پمپهای آتش نشانی می تواند به صورت های زیر باشد:
-
یک الکتروپمپ
-
یک دیزل پمپ
-
دو الکتروپمپ
-
یک الکتروپمپ و یک دیزل پمپ
-
دو دیزل پمپ
-
یک الکتروپمپ و دو دیزل پمپ
-
سه دیزل پمپ